Teellinck - naam van een aanzienlijke familie uit Zeeland, die, sterk door de Puriteinen beïnvloed, van groote beteekenis is geweest voor de strengere richting der „mannen van de nadere reformatie” in ons land. Door haar verwantschap met den Zeeuwschen adel heeft zij ook op politiek gebied grooten invloed geoefend. Van het meeste belang zijn geweest Willem en Ewoud Teellinck.
1) Ewoud, 1574—1629, geb. te Zierikzee, waar hij 1598—1602 burgemeester was, en daarna betaalmeester te Middelburg, schreef verschillende stichtelijke werken om de leertwisten tegen te gaan en op een Christelijk leven aan te dringen.
2) Johannes, gest. 1674, zoon van Willem, geb. te Middelburg, geruimen tijd pred. bij de Schotsche gemeente te Maidstone, later te Wemeldinge, Middelburg, Vlissingen, Utrecht. Hier mengde hij zich als Voetiaan in den strijd over de kerkelijke goederen en bestreed de inmenging der overheid in kerkelijke zaken. In 1660 van zijn ambt ontzet, werd hij pred. te Arnemuiden, 1661 te Kampen, 1674 te Leeuwarden. Hij schreef o. a. De vrugtbaarmakende wijnstok Christus (3 dl., 1666).
3) Maximiliaan, 1606—1653, zoon van Willem, geb. te Angers, 1627 pred. der Engelsche Puriteinsche gemeente te Vlissingen, 1628 te Zierikzee, 1646 te Middelburg. Hij was de trouwste leerling van zijn vader en een vurig Oranje-man.
4) Willem, 1579—1629, geb. te Zierikzee, studeerde in de rechten, trad tijdens een negen maanden lang verblijf in Engeland en Schotland in nauwe betrekking tot een Puriteinschen kring in Bambury. Daardoor kreeg zijn leven een nieuwe richting en ging hij allen nadruk leggen op een strengen levenswandel (praxis pietatis). Sedert 1604 stud. in de theologie te Leiden, werd hij 1606 pred. te Haemstede op Schouwen, 1612 te Middelburg. Hier had hij in wijden kring toenemenden invloed door zijn prediking en zijn talrijke geschriften. Hij was vooral boeteprediker en trad in ons land het eerst op met den eisch van een strenge, puriteinsche Zondagsviering (De Rusttijd, 1622). Hij bestreed de weelde in de kleeding, de „Baälsfeesten”, de kermissen, enz.
Ook was hij een krachtig voorstander der heidenzending. Op lateren leeftijd bewoog hij zich meer in mystieke richting. Zijn invloed ook op mannen als Voetius, Lodenstein, Tersteegen, Lampe e.a. is zeer groot geweest. Litt.: S. D. van Veen in Herzog Realenc.3 XIX; H. Heppe, Geschichte des Pietismus und der Mystik in der reformierten Kirche (1879); W. Goeters, Die Vorbereitung des Pietismus in der reform. Kirche der Niederlande (1911).
