Stigma, stigmatisatie - Stigma (Gr. = litteeken ; vergel. Gal. 6:17), wordt genoemd de bloedende indruk van de gewoonlijk vijf teekenen van de wonden van Christus in handen, voeten, zijde, als verschijnsel van innige gemeenschap met Hem. De eerste gestigmatiseerde was Franciscus van Assisi en sedert bij een honderdtal R.-Kath., meest vrouwen, o. a. : Dorothea Visser van Gendringen (± 1850), Louise Lateau in België (1868), de laatste Gemma Galgoni (1878—1901).
St. gaat dikwijls met buitengewone verschijnselen, ook met ziekte-toestanden, gepaard. Een afdoende verklaring is er nog niet van gegeven. Litt.:
Imbert-Gourbeyze, La stigmatisation, etc. (2 Tom. 1894); L’hypnotisme et la stigmatisation (1899); De Koek, De wondteekenen van S. Franc. (De Katholiek 1911).
