Sedekia

betekenis & definitie

Sedekia - (Hebr. „Jahwe is mijne gerechtigheid”, vgl. de zinspeling Jer. 23, 6), zoon van Josia, koning van Juda (597—586), door Nebukadnezar aangesteld, 2 Kon. 24, 17 vv. In 588 sloot hij, niettegenstaande Jeremia’s nadrukkelijke waarschuwingen, een verbond met Egypte (zie APRIES-HOFRA); Nebuk. nam een geduchte wraak (586; 2 Kon. 25).