Saint-Simon (claude henry de rouvray, graaf de) - geb. 1760, overl. 1825, werd opgeleid voor militair, was daarna dilettant-diplomaat, is bekend als publicist en stichter van een school, die een fase in de geschiedenis van het socialisme beteekent. Zijn belangrijkste geschriften zijn: L'industrie (1817-1819); Du système industriel (1821) en vooral: Le nouveau Christianisme (1825). Tijdens zijn leven zonder veel invloed, heeft hij toch een schaar van geestdriftige jongeren weten te bezielen, die zijn denkbeelden hebben verbreid. Hij stond een maatschappelijke organisatie voor, waarbij de werkelijk productieve elementen der maatschappij inderdaad ook politiek en sociaal de heerschende klassen zouden vormen.
Zijn voornaamste leerlingen zijn Enfantin en Bazard; in 1831 ging de laatste wegens meeningsverschil over het huwelijk en de emancipatie der vrouw er uit. Hun organen waren: L’organisateur (1829-1831) en Le Globe (1821-1831). Aan haar extravagantie ging deze richting echter langzamerhand ten onder; voor de ontwikkeling der socialistische denkbeelden is zij echter niet zonder beteekenis geweest. Zie over St. Simon: Quack, De socialisten, dl. II en III.
