Rosso - (Medardo), beeldhouwer, geb. 1858 te Turijn, vormde zichzelf buiten alle school en museumkunst om. Van jongs af gaf deze beeldhouwer, die met schilderen begon, ook in zijn beelden meer ’t schilderachtige dan ’t plastische, de figuren onder invloed van ’t licht, en werd zoo de eerste impressionist in de beeldhouwkunst. Zoo zien wij hem reeds in: „Impression d’Omnibus” en „La Conciërge” van 1883. Het oogenblikkelijke, levende gaf hij ook in „L’Age d’or” van 1886 (Moederen Kind), in verschillende vrouwenstudies, in „Le Malade a l’Hópital” en ’t monument van „Filippo Filippi” op ’t kerkhof te Milaan e. a. Na te hebben geëxposeerd in Weenen, Londen, Venetië, gaat hij 1890 naar Parijs, waar hij in kennis komt met Degas en Rodin en invloed op den laatste heeft (diens „Balzac” van 1898).
Hij maakt er verschillende kinder- en vrouwen-impressies, waaronder „La Riseuse”, „l’Enfant Malade” in was en in brons, door hem eigenhandig in „cire perdue” gegoten. Van impressionistisch werd hij meer expressionistisch, zooals blijkt uit zijn : „Ecce Puer”, Beeld van Onschuld. Zijn werken komen voor in musea: Kensington, Leipzig, Hagen en een verzameling in Venetië (museum moderne kunst) en in particuliere verzamel. Litt.: Eduard Claris, Rodin et Rosso ; Mayer Graeffe, Kunst und Künstler.
