Rodin (auguste) - geb. te Parijs 1840, overl. te Meudon 1917, de grootste Fransche beeldhouwer van de laatste helft der 19de eeuw. Hij leerde van de Grieken, de Italianen, de Gotiek, van den beeldhouwer Barye, en vooral van de natuur, waarvan hij een hartstochtelijk bewonderaar was. In 1877 toonde zijn:,,L’Homme de l’âge d’airain” reeds de bevrijding uit de atelier-kunst, en in ’82 de „Johannes de Dooper”, waarin hij de beweging van een mensch trachtte vast te leggen, zijn realisme. Van 1892—95 volgen dan een reeks groote gestalten, waar het realisme samengaat met een decoratieve bedoeling; ’t hoogtepunt daarvan wordt bereikt in ,,De Burgers van Calais” in ’89.
Na 1890 komt hij in kennis met ’t impressionistisch werk van den Italiaan Medardo Rosso, waarvan de invloed blijkt in zijn „Balzac” in 1898, geweigerd door de Société des Gens de Lettres. Verschillende grootere en kleinere beelden volgen, die den mensch in zijn hartstochtelijk en geestelijk wezen beelden, waarvan de meest grootsche onderneming was : „La Porte de l’Enfer”, waarvan verschillende ontwerpen en fragmenten bestaan. Daartoe behoort: „Le Penseur”(vóór ’t Pantheon). De meest bekende beelden zijn verder : „Eva”, „de Kus”, „Vertwijfeling”, „Victor Hugo” (standbeeld en portret), „Rochefort”. Ook teekeningen en etsen heeft hij gemaakt. Zijn schetsen van Fransche kerken met aanteekeningen werden uitgegeven als : „Les Cathédrales de la France”. — Litt. : Judith Cladel, A. R. L’Œuvre et l'Homme (Brussel, 1908); Rioton, A. R., Statuaire ; Morice, A. R. (Parijs, 1900); Mauclair, A. R. (1901); Paul Gsell, A. R., L’Art, Entretien (1911); Rainer Maria Rilke, A. R. ; Zilckers, A. R. (Els. Mft., 1899) en Rodin’s Grafische Werke (Els. Mft., 1914).
