Postliminium, - 1) (Rom. recht). Het jus postliminii had ten doel personen en bepaalde zaken, die in handen der vijanden gekomen en door deze occupatio in hun eigendom overgegaan waren, met hun terugkeer binnen de grenzen van den Rom. staat door een fictie in den vroegeren rechtstoestand te plaatsen, evenals of ze die nooit verloren hadden. Volgens Romeinsch recht werd de krijgsgevangene slaaf; hij kreeg echter zijn vroegere rechtspositie weer terug, wanneer hij uit de macht van den vijand terugkeerde onder de bescherming van den Romeinschen staat, met het doel, zijn vroegere positie weer in te nemen, mits hij zich niet aan den vijand had overgegeven, ’t Werd beschouwd alsof hij zijn rechten nooit verloren had. Stierf de krijgsgevangene in de gevangenschap, dan werd ten gunste zijner rechtsopvolgers gefingeerd (lex Cornelia), dat hij gestorven was ophetoogenblik zijner gevangenneming, d. i. op 't laatste oogenblik zijner vrijheid.
2) (In ’t volkenrecht). Oorlogsbezetting van een gebied eindigt met de feitelijke ontruiming van dat gebied door den occupator, hetzij bij vrijwilligen terugtocht, hetzij door herovering van dat gebied door de tegenpartij, hetzij bij ontruiming van de bezette landstreek volgens de bepalingen van het algemeen wapenstilstands- of van het vredesverdrag; zoodra de bezetting eindigt, treedt het p. in, d. w. z. dat de vroegere rechtstoestand hersteld wordt; alsdan verliezen alle bepalingen en voorschriften van den bezetter rechtskracht; maatregelen, door den bezetter genomen en waartoe hij bevoegd wordt geacht, blijven van kracht (b.v. opgelegde straffen voor misdrijven of overtredingen volgens het nationale recht van de landstreek, waar het p. intreedt). Uit den aard der zaak worden echter de straffen, die opgelegd zijn wegens krijgsverraad, zoo zij nog niet geheel zijn voltrokken, opgeheven.
