Perugino, - Pietro Yannucci genaamd, geboren 1446, gestorven 1524, Italiaansch schilder, om zijn lang verblijf te Perugia aldus genoemd. Hij stond onder invloed van Buonfigli en Fior. di Lorenzo en wist zich in Perugia een grooten roem te verwerven door zijn weldoordachte en doorvoelde uitdrukkingswijze der religieuze sentimenten. Bij zijn optreden voldeed hij al spoedig aan een destijds in Italië heerschend verlangen naar ietwat overdreven gevoelsuiting, die tot het sentimenteele overging. Zoo is het te verklaren, dat ook zijn tijdgenooten ten slotte verzadigd raakten van dit te vele sentiment en hij in latere jaren niet meer dien roem genoot, te meer ook daar zijn kunst in dit opzicht tot een formule was geworden en aan levendigheid te kort schoot.
Zoo werd hij een slachtoffer van het machinale in zijn kunst, dat hij zich eigen gemaakt had om een publiek te dienen, dat hem los liet, zoodra een begeerte naar andere gevoelsuitdrukking in hen was gewekt. P. werkte aan de kapel in de Sixtina met Pinturicchio, voorts in de villa Albani te Rome, in het Palazzo Pitti te Florence, terwijl vele schilderijen in de musea in Italië en in het buitenland voorkomen. Litt. en opgave zijner voornaamste werken bij J. Burckhardt, Der Cicerone, Dl. III; F. Knapp, Perugino (Bielefeld und Leipzig 1907); L. Justi, Die Italienische Malerei des XV. Jahrhunderts (Verlag Fischer & Franke, Berlin).
