Perfectionisme - (Lat. perfectus: volmaakt), de opvatting, dat de geloovige tijdens zijn aardsche leven reeds een toestand van volmaaktheid kan bereiken, hetzij dan tijdelijk of duurzaam, betrekkelijk of volstrekt. Reeds vroeg onderscheidde men tweeërlei leven, dat der geestelijke en dat der gewone Christenen. De eersten leven volgens de R.-K. opvatting op hooger peil. (Zie RADER), Toch beteekent dit geen volstrekte volmaaktheid.
De Hervormers verwierpen deze strakke onderscheiding en legden nadruk op de ideëele volmaaktheid, door het geloof, en op de blijvende onvolmaaktheid in de werkelijkheid. Anders de Anabaptisten en Spiritualisten met hun scheiding van vleesch en geest, wereld en Godsrijk. In het latere Prot. komt het p. voor in de kringen der Opwekking, bv. in het Methodisme, de Gemeenschaps- en Heiligingsbeweging.
