Patrick of (st.) patricius - Volgens het algemeen verbreide Iersche volksgeloof heeft hij Ierland, waar hij in 432 landde, tot het Christendom bekeerd. Al is deze opvatting onjuist (er bestonden vóór dien tijd reeds Christengemeenten in Ierland), in ieder geval had P. een aanzienlijk aandeel in de kerstening van Ierland en vooral in de organisatie van de Iersche kerk. Hij was uit Brittannische ouders gesproten, doch bracht zijn jeugd in Ierland door. Later vinden wij hem bij St.
Germanus te Auxerre, die hem voor zijn zending voorbereidde. In Ierland leidde hij met kracht het bekeeringswerk, dat zijn hoogtepunt bereikte in de stichting van de abdij Armagh. Hij stierf in 460. In later eeuwen werden tal van sagen aan zijn persoon vastgeknoopt, vooral wonderverhalen. Het bekendste is dat van Patricius’ Vagevuur; nog heden wijst men in Ierland de plek aan, waar P. in de aarde afgedaald zou zijn.
Twee geschriften worden met eenige waarschijnlijkheid aan hem toegeschreven, een Belijdenis en een Brief aan de christelijke onderdanen van den tyran Coroticus. Wat verder op zijn naam staat, is stellig niet van hem afkomstig. — Litt.: Wh. Stokes, The tripartite life of St. Patrick; J. B. Bury, The life of St. Patrick and his place in history (London, 1905); S. Czarnowski, Le culte des héros et ses conditions sociales, Saint Patrick, héros national de l’Irlande (Paris, 1920).
