Oxalaten, - zouten van oxaalzuur (zuringzuur). Met uitzondering van de o. van de alkaliën en van het ijzeroxydes zijn de o. in water weinig oplosbaar. Evenals het vrije zuur zijn de oplosbare o. vergiftig. Behalve de zure en de neutrale o. kent men zoogen. overzure zouten, d. z. verbindingen van zure o. met meer oxaalzuur.
Van de o. zijn te vermelden: neutraal kaliumoxalaat (COOK)2 + H20, gemakkelijk oplosbaar in water. Zuurkaliumoxolaat COOH.— COOK uit vele plantensappen te verkrijgen. Zeer bekend is het kaliumtetraoxalaat C204HK.— C2H204 + 2 H20 ook zuringzout genoemd, eveneens uit plantensappen, maar tegenwoordig kunstmatig bereid. Men gebruikt ’t ter verwijdering van inkt- en roestvlekken. Er ontstaan daarbij oplosbare kaliumijzer-o. Het calciumoxalaat is praktisch in water onoplosbaar; komt in vele planten voor (zie ook OXAALZUUR). Door minerale zuren gaat het in oplossing; in azijnzuur, zelfs bij kookhitte, is het onoplosbaar. Het ferrooxalaat (COO)2Fe is in water onoplosbaar, ’t is een geel poeder.
Met kaliumoxalaat geeft het een dubbelzout kaliumferrooxalaat K2Fe(C204)2 + H20, dat sterk reduceerende eigenschappen heeft. Het reduceert bijv. zilver- en platinazouten tot metaal, wordt gebruikt als ontwikkelaar in de photografie. Door hitte worden de o. ontleed. De o. van de alkaliën geven dan kooloxyde en een carbonaat, die van de aardalkaliën bij niet te sterke verhitting eveneens, anders ook koolzuurgas terwijl oxyde overblijft. O. van vele zware metalen daarentegen koolzuurgas en metaal. Zilveroxalaat ontploft bij verhitting. Ferrooxalaat ontleedt zich zoodanig dat kooloxyde en koolzuurgas ontstaat, terwijl een pyrophorisch mengsel van ferrooxyde en ijzer achterblijft.
