Ovidius naso - (Publius), Rom. dichter, geb. te Sulmo 43 v. C. uit een ridderfamilie, toonde reeds vroeg een buitengewonen aanleg voor de dichtkunst. Zijn vader had hem door een zorgvuldige opvoeding den weg willen banen tot eereambten, maar rhetorische oefeningen en staatszaken vielen niet in den smaak van den zoon, die gemakkelijker dicht dan ondicht schreef. Hij bekleedde dan ook slechts ondergeschikte ambten en wijdde zich verder geheel aan de dichtkunst. Hij schreef treurspelen, die zijn verloren gegaan, doch waarvan de Medea zeer geprezen werd, verder zijn Heroïdes, Amores, Medicamina faciei, Ars amatoria, Remedium Amoris en zijn groot dichtwerk Metamorphosen (gedaanteverwisselingen) in 15 boeken.
In 9 n. C. is hij door Augustus verbannen naar Tomi in Moesia aan de Zwarte Zee om ons onbekende reden. Uit het oord zijner ballingschap schreef hij nog zijn Tristia, Epistulae ex Ponto, Ibis, Halieutica en de half voltooide Fasti. De laatste waren reeds vóór de verbanning gedicht, maar werden eerst na Augustus’ dood met een opdracht aan Germanicus uitgegeven. Hij stierf 17 n. C. te Tomi, waar hij ook begraven is.
