Ornamentiek

betekenis & definitie

Ornamentiek, - in de muziek de leer der versieringen, d. w. z. der versierende toonfiguren, die — vooral in de 18e eeuw, toen de toetssnaarinstrumenten een, nog maar kort dóórklinkenden toon gaven — gaarne werden aangebracht om aan het bezwaar van dat korte klinken tegemoet te komen. De meest bekende muzikale versieringen zijn : de mordent, de prall-triller (een Nederlandsch woord bestaat niet hiervoor), de dubbelslag en de triller. Vroeger werden de versieringen door bepaalde teekens aangeduid ; tegenwoordig worden zij, met uitzondering van den triller, in notenwaarden uitgeschreven.