Onderwaterkloksignaal

betekenis & definitie

Onderwaterkloksignaal - of onderzeesch kloksein, bestaat uit twee deelen, den geluidgever d. i. een helderklinkende bel, die door samengeperste lucht, stoom, electriciteit, met de hand of door de golfbeweging in beweging gebracht, aan schepen, vuurschepen, havenmonden, boeien, enz. aangebracht kan worden, en uit een geluidontvanger, die in het voorschip aan weerszijden binnen boord onder water is bevestigd, bestaande uit een microphoon, die door telefoonleiding met de commandobrug verbonden is, zoodat de wachthebbende officier op de brug het door andere schepen, enz. uitgezonden klokgelui kan waarnemen en hierbij kan hooren of dit zich aan B.B. of S.B. van zijn schip bevindt. Dit o. is vooral bij mist van groot belang, daar geluiden in de lucht, zooals van stoomfluit, misthoorn, sirene, enz. zich langzaam en zeer slecht voortplanten, terwijl het geluid van het O. hiervan geen hinder heeft en zich met een snelheid van 1430 M. per sec. voortplant.