Oecolampadius (Johannes), heette eigenlijk Heuszgen (1482—1531), een mild humanistisch theoloog, die door zijn studiën in nauwe aanraking kwam met Melanchthon, dien hij hielp aan de uitgave van diens Nieuwe Testament. In 1615 werd hij hoogleeraar te Basel, in 1518 predikant in Augsburg, waar hij zich aan het hoofd der hervormingsgezinde partij stelde. Zijn neiging naar mystieke eenzaamheid dreef hem in 1520 in een Bregittenklooster, maar reeds in 1520 verliet hij dit weer.
Hij was een der krachtigste vertegenwoordigers der Reformatie te Basel, welke stad hij haar kerkorde gaf. Op het Marburger godsdienstgesprek (1529) disputeerde hij met Luther, tegenover wien hij het Zwingliaansch standpunt innam.
