Makari - (Hans), schilder, geb. 1840 te Salzburg, gest. 1884 te Weenen, leerling van Ruben aan de Academie te Weenen, die hem als onbegaafd wegzond; in 1859 ging hij naar München, waar hij van 1861—65 onder leiding van Piloty werkte. Hij maakte verscheidene reizen naar Italië en werd in 1869 door keizer Frans Joseph naar Weenen geroepen, waar hij zich op staatskosten een atelier kon inrichten en het eere-professoraat verkreeg. Sedert 1879 werd hij als Professor aan de Academie te Weenen verbonden. Daar bleef hij tot zijn dood, terwijl zijn verblijf slechts onderbroken werd door reizen naar Egypte (1875-76) en Spanje (1877).
In Weenen was zijn invloed enorm. En misschien was sinds Grünewald niet met zooveel volledige overgave door een schilder gezegd, wat hij te zeggen had; nergens in de schilderkunst kwam de onstuimige levensroes zoo ongebreideld aan den dag als in M.’s schilderijen. Al laat zijn teekening hier en daar te wenschen over, hij is een colorist van den allereersten rang: zijn kunst herinnert aan Rubens en Titiaan. Steeds zwelgt hij in een zinnelijke kleurenpracht, al blijkt menigmaal zijn onvermogen, wanneer het op juist teekenen aankomt. Helaas zijn zijn schilderijen door het veelvuldig gebruik, dat hij van asphaltverven maakte, tot spoedigen ondergang gedoemd. Zijn vroegste werken, hoewel niet het beroemdst, zijn eigenlijk de beste. De bekendste zijn o. a.: De vijf zinnen, Moderne Amorinen (1868) en de Pest te Florence, verder Catarina Cornaro (Berlijn), De intocht van Karel V in Antwerpen (Hamburg), De zomer (Dresden) en v. a. — Litteratuur: Landsteiner, H. Makart und R. Hamerling (Weenen 1873); en C. Gurlitt, Die Deutsche Kunst des 19. Jahrhunderts.
