Luchtbommen - vliegtuigbommen, luchttorpedo’s, Herobommen; bommen, welke uit vliegtuigen of luchtballons op den vijand worden geworpen. Het eerst toegepast in 1849 door de Oostenrijkers bij het beleg van Venetië. Later hebben vooral Gower in Frankrijk, Russel Thayen in Amerika en Georg Rodeck in Duitschland zich met dit denkbeeld bezig gehouden. Op de Vredesconferentie te ’s-Gravenhage in 1899 werd overeengekomen, de eerstvolgende 5 jaren het aanwenden van l. en in het algemeen het werpen van projectielen uit luchtballons na te laten.
In den wereldoorlog 1914—1918 zijn de l. veelvuldig gebruikt en uit luchtschepen en vliegtuigen geworpen. Hoewel de bedoeling hiervan was het vernielen van militaire inrichtingen (munitie- en andere magazijnen, spoorwegknooppunten en -stations, legerplaatsen, enz.), hebben de l. tengevolge van het zeer moeilijke richten veel meer schade aan burgerpersonen en -eigendommen dan aan wederzijdsche strijdmachten toegebracht. De L. hadden aanvankelijk den vorm van een peer of van een vallenden druppel, later werd de torpedovorm meer algemeen; zie figuur. De schroefbladen S dienen om aan de l. den juisten stand in de lucht bij het neerkomen te geven; bovendien heeft de l. in den regel nog een windschroef Ls, die gedurende den val gaat draaien en dan in de bom een versperringsorgaan uitschakelt, dat te voren de schokbuis B in de bom buiten werking stelde. Een zoodanige veiligheidsinrichting is noodig om te voorkomen, dat de bommen ontijdig springen, bijv. bij het landen of neerstorten. De l. worden onderscheiden in springbommen en brandbommen. Bij eerstgenoemde maakt men nog onderscheid tusschen mijnbommen, die een zware springlading, in den regel van trotyl, hebben, moeten in het doel dringen en dan springen om het te vernietigen, laatstgenoemde moeten vóór het indringen in den grond springen en de scherven naar alle zijden verspreiden om levende doelen buiten gevecht te stellen. Meermalen is een bom door verstelling van de buis bruikbaar als mijn- of als scherfbom.
Lichte scherfbommen werden op groote schaal gebezigd door vliegers tegen troepen bij ondersteuning van den aanval. Mijnbommen kunnen 50 tot 300 K.G. zwaar zijn; scherfbommen 12,5 tot 50 K.G., ook werden handgranaten en dergelijke door vliegers geworpen. Brandbommen wegen in het algemeen niet zwaar (plm. 5 K. G.). Zij worden ook tegen kabelballons en luchtschepen gebruikt. Brandbommen, gevuld met thermiet, kunnen een hitte van plm. 3000° C. ontwikkelen. Bij het werpen van l. is het zeer moeilijk het oogenblik van loslaten van de bom te bepalen, voornamelijk in verband met de hoogte en de snelheid van het vliegtuig. Verschillende richttoestellen zijn hiervoor in gebruik gekomen.
