Longwormziekte, - de ziekte, welke het gevolg is van de aanwezigheid van witte draadvormige wormen in de vertakkingen der luchtpijp en in de longen van verschillende diersoorten en welke in sommige streken heerschend voorkomt. In ons land op verschillende plaatsen onder de runderen; vooral de jonge maar ook wel oudere lijden er aan en ze wordt dan ook kuch genoemd. Hier en daar wordt ze ook waargenomen bij jonge varkens; zelden bij schapen en geiten en bijna nooit bij andere dieren. Bij het rund vindt men als wormen Strongylus micrurus, bij het varken Strongylus paradoxus en hij het schaap Strongylus filaria; het verschil tusschen die dieren is niet heel groot.
Het zijn alle witte draadjes van 5 a 10 c.M. lengte bij de herkauwers en van 2-4 c.M. lengte bij het varken. Vooral in regenachtige zomers en in lage vochtige weilanden wordt de ziekte het meest waargenomen. Zij ontstaat doordat met het voedsel of met het water larven van de longwormen worden opgenomen, die zich in den tijd van ± 3 weken in de longen ontwikkelen. Is het aantal wormen, die opgenomen worden, gering, dan moet het dier gedurende eenigen tijd dikwijls hoesten en het vermagert min of meer; maar dan worden de wormen uitgehoest en het dier geneest. Is het aantal wormen heel groot, dan kan longoedeem optreden en volgt de dood spoedig of wel het dier wordt door slepende ontstekingshaarden in de longen cachectisch en sterft later nog, soms enkele maanden daarna. Behalve door de dieren met behulp van goed krachtig voedsel meer weerstandbiedend te maken, kan men, althans bij runderen, de genezing bevorderen door parasietendoodende middelen rechtstreeks in de luchtpijpen te spuiten en zoo direct op de wormen in te werken. Uit een prophylactisch oogpunt is het van beteekenis de weilanden droog te leggen en greppels en slooten goed zuiver te houden, zoodat de larven der wormen hun eerste ontwikkeling niet kunnen doorloopen.
