Leverziekten. - De lever wordt, vergeleken met hart, long en nieren, betrekkelijk zelden ziek. Leveraandoeningen kunnen optreden door verwondingen van den buik, waardoor o. a. de leverkapsel kan scheuren en doodelijke bloedingen ontstaan, door langdurigen druk, bijv. door corset of rokbanden (snoerlever), door vergiftiging (alkohol, chloroform, phosphorus, arsenicum), door besmetting, waarbij de ziektekiemen het meest met den bloedstroom of vanuit den darm langs de galwegen de lever bereiken, door stoornissen in den bloedsomloop (leverhyperaemie, stuwingslever) en ten slotte door klimatische invloeden. Onder de verschijnselen der leverziekten neemt de geelzucht (icterus) de voornaamste plaats in. Een algemeene ontsteking van het leverweefsel (hepatitis simplex) komt vrij zelden voor ; van grooter beteekenis is de omschreven etterige leverontsteking, het leverabsces, dat vooral in de tropen als gevolg van dysenterie geen zeldzaamheid is.
Op eigenaardige, nog onopgehelderde wijze kan in korten tijd het leverweefsel te gronde gaan en het ziektebeeld der acute gele leveratrophie optreden, dat in vele opzichten op acute phosphorusvergiftiging gelijkt ; deze ziekte is gelukkig een groote zeldzaamheid, vaker neemt men schrompelingsprocessen der lever waar, de verschillende vormen van levercirrhose (atrophische-, hypertrophische-, cardiale-cirrhose enz.). Vele ziekten (malaria, suikerziekte, alcoholisme, syphilis enz.) gaan gepaard met vergrooting van de lever. Komt tuberculose van de lever weinig voor, vaker is zij de zetel van syphilis, kanker en echinococcus. Onder de ontaardingsprocessen van de levercellen neemt de vettige degeneratie (vetlever) een eerste plaats in. Met de ziekten der lever hangen nauw samen de ziekten der galblaas en der galwegen ; gewoonlijk neemt de lever min of meer aan deze deel. Schrijdt een catarrh van maag en duodenum voort naar den ductus choledochus, dan kan deze door zwelling van het slijmvlies verstopt raken en de in haar afvoer belemmerde gal stuwen en in het bloed overgaan : zoo ontstaat de icterus catarrhalis, een veel voorkomende verwikkeling van acute digestiestoornissen.
Een ernstiger, met hooge koorts gepaard gaande en als een infectieziekte verloopende ontsteking der galwegen (cholangitis) zijn de ziekte van Weil en de gele koorts. Verreweg de voornaamste oorzaak van cholangitis en cholecystitis (galblaasontsteking) is echter de galsteenziekte (cholelithiasis). (Zie hieromtrent nader bij de genoemde ziekten). Bij de behandeling van leverziekten vermijde men het gebruik van stoffen, die de lever prikkelen of hooge eischen aan haar functie stellen (alcohol, scherpe specerijen, vette, machtige spijzen), bevordere men een ruime afvloeiing van gal naar den darm door het gebruik van galdrijvende middelen (calomel, salicylas natricus, enz.), door herhaalde, kleine maaltijden en zorg voor ruimen stoelgang ; voor dit laatste zijn bij leverziekten zeer geliefd het gebruik van Karlsbader water en kuren te Karlsbad, Bertrich en andere badplaatsen. Wat het dieet betreft gebruike men veel groenten en fruit en matig vleeschspijzen en eiwitstoffen.
