Leopold II (groothertog v. toskane) - geb. 1797, volgde in 1824 zijnen vader Ferdinand III op. Persoonlijk was hij welwillend, maar gehaat als Oostenrijksch overheerscher die op de macht van O. moest steunen. In 1848 brak ook in Toskane opstand uit waaraan de troepen deelnamen, en de groothertog moest, ondanks uitvaardiging eener grondwet, het land verlaten. De overwinningen van Oostenrijk in ’t volgende jaar brachten hem weer aan ’t bewind; hij schonk een ruime amnestie, maar moest (op Oostenrijk’s eisch) in ’52 de grondwet intrekken.
Zoolang O. in Italië de overmacht had, bleef het in T. rustig, maar toon in den oorlog van ’59 de Oostenrijkers de nederlaag leden, was het lot van het groothertogdom beslist. L. II hoopte het nog voor zijn zoon Ferdinand te behouden: nadat een vrijzinnig ministerie was aangesteld en een volksvertegenwoordiging bijeengeroepen, deed hij afstand. Tevergeefs onder leiding van den gezant van Sardinië werd een voorloopig bewind benoemd en een volkstemming in 1860 uitgeschreven die zich met groote meerderheid voor aansluiting bij Sardinië uitsprak.
