Laforêt - (Nicolas-Joseph), Belgisch philosoof en theoloog, geb. 1823 te Graide, overl. 1872 te Leuven, studeerde theologie aan het seminarie te Namen, daarna vooral in Oostersche talen, H. Schrift en philosophie aan de universiteit van Leuven, waar hij in 1848 doctor in de theologie werd en moraalprofessor. Twee jaar later president van het Collège du Pape. Na den dood van Mgr. de Ram werd hij rector van de universiteit.
Hij organiseerde de scholen voor civiel-ingenieur en het mijnwezen, en stichtte het Justus Lipsius Instituut. L. was protonotarius apostolicus a.i. p., eere-Kanunnik van de kathedraal van Namen, lid van de Koninklijke Belgische Academie. Behalve vele artikelen in de Revue catholique gaf hij o. a. uit: Dissertatio historico-dogmatica de methodo theologiae, sive de auctoritate Ecclesiae catholicae tamquam regula fidei Christianae (Leuven 1849); Etudes sur la civilisation européenne considerée dans son rapport avec le Christianisme (Brussel 1850); Pourquoi l’on ne croit pas (Leuven 1864); Les martyrs de Gorcum (Leuven (1867); Le Syllabus et les plaies de la société moderne (Leuven 1872, na zijn dood uitgegeven).
