Kribbebijter, een paard, dat de gewoonte heeft steeds op de krib te bijten. In den regel gaat het gepaard met luchtzuigen, het tijdens het bijten of met de tanden rusten op de krib, inslikken van lucht. Om het inslikken van lucht onmogelijk te maken doet men in den regel een riem stevig om de keel; natuurlijk moet deze voor den maaltijd afgenomen worden.
Een paard, dat. eenmaal kribbebijter is, blijft dit. Andere paarden, vooral jonge, in de omgeving, kijken het kunstje dikwijls af en worden ook kribbebijter. Men tracht het gebrek wel op te heffen door de spieren door te snijden, die het strottenhoofd naar beneden trekken.
