Kellen - (Johan Philip van der), Nederl. kenner van Oud-Hollandsche graveer- en schilderkunst, geboren te Utrecht 1831, overleden te Baarn 1906, werd als zoon van den stempelsnijder David van der K. in 1852 graveur aan de Rijksmunt, was van 1876—96 en van 1898 tot 1903 directeur van het Rijksprentenkabinet te Amsterdam, dat hij van een onbeduidende verzameling tot een zeldzaam rijke bibliotheek uitbreidde, door ijverig opsporen en determineeren van talrijke iconographische monumenten van Nederlandsche kunst. Zijn eigen kostbare bibliotheek werd na zijn dood door de Utrechtsche Universiteit aangekocht. Zijn buitengewone kennis op het gebied der kunst spreekt behalve uit plaatwerken met beschrijvenden tekst over den zienergraveur Adam van Vianen en over Micliel le Blon, vooral uit zijn medewerking aan het groote werk van P. van Eeghen, Het werk van Jan en Caspar Luyken (1905), alsmede uit Le Peintre-Graveur hollandais et flamand (le deel 1866), een onvoltooid wereldberoemd werk, en Een beredeneerde catalogus der prentenverzameling van De Ridder (1874). Als graveur vervaardigde v. d. K. o. a. de medailles op de standbeelden van Vondel en Boerhave.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
