Kawi (taal) - naam waarmede men gewoonlijk het Oudjavaansch aanduidt van ongeveer 800— 1400 na Chr.; ook wordt door de Javanen dichterlijke taal in het algemeen wel met K. aangeduid. De grammatica van het K. is MaleischPolynesisch, tal van woorden zijn aan het Sanskrit ontleend. De eerste proeve van vertaling uit een Oudjavaansch dichtwerk, het BharataYuddha, vindt men in Raffles’ History of Java (Lond. 1817); dit gaf W. von Humboldt aanleiding tot het schrijven van zijn nu geheel verouderd: „Ueber die Kawisprache auf Java” (1836—40). Na de expeditie tegen Bali (1846) zijn tal van goede handschriften toegankelijk geworden.
Voor het K. maakte zich o. m. verdienstelijk R. Friederich, die het ArjunaWiwftha (Batavia 1850) en het Bhoma-Kawya (ald. 1852) uitgaf. De eerste 2 zangen uit het eerstgenoemde werden uitgegeven door Kern, den eigenlijken grondlegger der studie van het K., in zijn Kawi-Studien (’s-Gravenh. 1871), die ook een tekstuitgave met vertaling bezorgde van het leerdicht Wrttasañcaya (Leid. 1875). Voorts vermelden wij: J. C. G. Jonker, Een oudjavaansch wetboek vergeleken met Ind. rechtsbronnen (ald. 1885); H. H. Juynboll, Drie boeken van het Oudjavaansche Mahâbhârata (ald. 1893); Brandes, Pararaton (Ken Arok), het boek der Koningen van Tumapel en van Majapahit; id., N garakrĕtagama; J. Kats, Sanghyang Kamāhayānikan; v. d. Tuuk, KawiBalineesch Woordenboek; Kern, Bijdragen tot de spraakkunst van het Oud-Jav. in de Bijdr. v. h. Kon. Inst. 1898—1906 ; zie ook JUYNBOLL, DR. H. H. Zeer belangrijk zijn de Kawioorkonden (in facsimilé uitgegeven met inleiding en transcriptie door A. B. Cohen Stuart, ald. 1875). Voor verdere werken van Kern e. a. zie ook : JAVA, Taal.
