Katharsis - Gr. woord, dat reiniging, loutering beteekent. Hippokrates gebruikt het in medischen zin, Plotinus spreekt van een k. der ziel (van de onreinheid der lichamelijkheid en zinnelijkheid). Aristoteles wendt den term aan in aesthetischen zin. De muziek en de tragedie bewerken volgens hem een katharsis.
In zijn beroemde definitie van de tragedie zegt hij, dat deze „door medelijden en vrees een k. van zulke gemoedsaandoeningen voltrekt”. Hierover is veel geschreven, o. a. door Bernays, Zwei Abhandlungen über die Ar. Theorie des Drama (1880).
