Johann rudolph deiman - geneeskundige, geb. 1743 te Hagen, vestigde zich als practiseerend arts te Amsterdam, was lijfarts van koning Lodewijk en overleed in 1808. Hij schreef eenige verhandelingen over scheikundige, geneeskundige en wijsgeerlge onderwerpen (over de werking der electriciteit bij verschillende ziekten, 1779, over nut en nadeel der kina, 1785), waarvan eenige bekroond werden; ook was hij medewerker aan de „Pharmacopoea Batava.” Zijnen naam heeft Deiman te danken aan zijn praestaties op het gebied der chemie, waaraan hij zich in zijne vrije uren heeft gewijd. Omstreeks 1790 kwam te Amsterdam onder zijn leiding de vereeniging tot stand, die bekend is onder den naam van „Hollandsche Scheikundigen”.
Tot deze behoorden behalve D. Adriaan Paets van Troostwijk, Peter Nieuwland, Nicolaas Bondt, Anthony Lauwerenburg en na den dood van Nieuwland en Bondt ook G. Vrolijk. De samenwerking dezer mannen heeft er veel toe bijgedragen de phlogistontheorie van Stahl ten val te brengen en de nieuwere denkbeelden van Lavoisier ingang te doen vinden. Deiman moet als de ziel van dit gezelschap worden beschouwd, hetgeen ook blijkt uit de belangrijke onderzoekingen op chemisch gebied door hem verricht.
