Jezaja - (Hebr.: Jahve is heil), is een van Israëls grootste profeten. Zijn profetische werkzaamheid begint met een visioen, waarin hij tot profeet geroepen wordt. Dat was in 740 v. Chr. Hoe lang hij werkte is niet zeker; alleen staat vast, dat hij bij den tocht van Sanherib tegen Jeruzalem nog werkzaam was (701 v. Chr.). Omtrent zijn particuliere leven is zeer weinig bekend; de traditie verhaalt, dat hij tijdens de vervolging onder Manasse in een hollen boom werd gedood.
Zijn werk hangt ten nauwste samen met de politieke gebeurtenissen in Israël: hij was de geestelijke raadsman van den jongen koning Hizkia. Als bron voor zijn leven komen alleen de eerste 39 hoofdstukken van het boek Jezaja in aanmerking; de hoofdstukken 40 tot 66 zijn van veel later dagteekening. — De grondgedachte van J. is: de heiligheid en de majesteit van God. Dat beheerscht zijn heele prediking. God is hem de absoluut verhevene, zoowel tegenover Israël als ook tegenover de heidenen. Jahve is wereldgod.
En nu eischt hij dat daarmee worde gerekend zoowel politiek, als ook religieus en sociaal. Wat met de opperhoogheid van God niet rekent, komt in het gericht. Uit dat gericht wordt alleen een „rest” gered: die rest is de kern van het nieuwe godsvolk, dat een heerlijke toekomst tegengaat onder den door Jahve verwekten Messias-koning uit het geslacht van David. Door hem wordt het eeuwige vrederijk voorbereid.
