Isopathie

betekenis & definitie

Isopathie, - of isopatiek, een door den veearts W. Lux te Leipzig bedachte geneesmethode, die hierin bestaat, dat de stofwisselingsproducten, die zich bij zekere ziektetoestanden vormen, als geneesmiddelen tegen diezelfde ziekte worden aangewend. Zoo verdunde hij bijv. pokkenetter tot een hoogen graad, en liet dan deze verdunning innemen. Het principe is dus aan dat van de homoeopathie verwant.