Isomerie, - het verschijnsel, dat niet alleen bij dezelfde procentische samenstelling, maar ook bij gelijk aantal atomen in het molecule twee of meer stoffen mogelijk zijn. De eigenschappen dier stoffen verschillen vaak zoozeer van elkaar, dat men ze tot verschillende klassen van verbindingen moet rekenen. — Vooral in de organische chemie komt i. zeer veelvuldig voor. Men kent bijv. twee koolwaterstoffen van de formule C4H10, n.l. CH3. CH2CH2CH3} en (CH3)2 . CH . CH3, drie van de formule C5H10, enz.
Bestaat de stof uit meer dan twee elementen, dan neemt het aantal „isomeren” nog sterker toe. Zoo kent men niet minder dan veertien stoffen (isomeren) van de formule C5H120. Iedere stof moet dus een eigen bouw bezitten, die men de constitutie of structuur dier stof noemt, welke men door zoogen. structuurformules uitdrukte, die in een plat vlak gedacht en geschreven konden worden. Toen de chemie meer en meer vorderingen maakte, stiet men op isomeren waarvoor dit laatste niet meer gold en moest men tot formules in de ruimte zijn toevlucht nemen (zie STEREOCHEMIE).
