Hildebrand (adolf) - geb. 1847 te Marburg, Duitsch beeldhouwer van de grootste beteekenis voor den modernen tijd. Met Max Klinger behoort hij tot de kunstenaars, die de kunst in nieuwe banen hebben geleid. Hij is vóór alles beeldhouwer en gaat daarbij uit van den vorm „an und für sich”. Hij heeft zijn aesthetische geloofsbelijdenis neergelegd in een boekje getiteld: Das Problem der Form, waarin hij motiveert waarom de gedachte, het dichterlijke voelen, kortom alle bijzaken in een kunstenaarsaandrang opgeofferd moeten worden aan dat ééne: den vorm.
Zoo is het merkwaardig om zijn vroege werken te zien, o. a. Den jongen met den bal, waarin hij nog vast zit in het zuiver formeele. Zijn werk toont een groote ernst en gaafheid, maar later werkt hij zich veel genialer uit, voortbouwend op het aangenomen principe. Een tijdlang staat hij onder invloed van de Florentijnsche beeldhouwkunst van de XVe eeuw, wat vooral merkbaar is in zijn portretbustes, die toch een zeer eigen en in de geheele compositie iets bijzonders gaafs blijven behouden. Geheel vrij van antieke en Italiaansche kunst is hij o. a. in de Wittelsbacher Brunnen te München, een werk, dat hij omstreeks 1900 voltooide en in de Hubertusbrunnen aldaar, die geheel modern aandoet en in een volmaakte harmonisch architectonische omgeving van een koepelvormigen tempel is ondergebracht. Hij is ook als beeldhouwer van medailles en penningen, o.a. de Bismarckmedaille, beroemd, omdat hij daarin diezelfde kernachtige formeele eigenschappen wist door te voeren. Litt.:
Adolf Hildebrand, Das Problem der Form (7 en 8 Ed., Straatsburg 1910) ; van denzelfde: Gesammelte Aufsätze, Straszburg 1909; Heilmeyer, Adolf Hildebrand, Leipzig 1902.
