Henneberg (rudolf) - geb. 1825 te Brunswijk, aldaar gest. 1876. Aanvankelijk studeerde hij voor jurist te Göttingen en te Heidelberg en ging eerst in 1850 naar Antwerpen om zich geheel aan de schilderkunst te wijden. Na een leertijd ook bij Couture in Parijs doorgemaakt te hebben kwam hij in 1876 in aanraking met Bürger in Berlijn, met wien hij de meeste geestverwantschap bleek te hebben. Zijn werk toont een neiging tot een eenigszins wilde romantiek, met grooten aanleg en voorliefde voor de landschapsschilderkunst, terwijl zijn schildering van dieren, voornamelijk van paarden, hem als een groot meester doen kennen.
Hij heeft gewerkt te Berlijn, München en langen tijd in Italië, waar de kunst van Titiaan ook zijn werken heeft verdiept en zijn coloriet heeft verrijkt. Hij moet als een schilder van de Münchener school beschouwd worden, hoewel hij later vele jaren in Berlijn werkte. Zijn populariteit heeft hij te danken aan het schilderij „De jacht naar het geluk” (Berlijn National Galerie), terwijl hij na 1870 in de Warschauersche villa te Charlottenburg een reeks van fresco’s maakte met patriottische onderwerpen naar aanleiding van den oorlog van 1870. Uit zijn laatsten tijd in Rome (1873—1876) dateeren vele ruiterstukken met landschappen uit de Campagna. Dit latere werk is ook bezadigder en rustiger. In het algemeen kan men zijn ontwikkeling en eenigermate ook zijn temperament en zijn gaven met een Rubens en Titiaan vergelijken. Litt.: W. v. Bode, Rudolf Henneberger, Weenen 1895.
