Hadramaut - Hadramoet, overoude naam van een gedeelte van Arabië ten O. van Jemen, aan de Zuidkust tusschen 47° en 53° O.L. en 15°— 19° N.B. Het is een bergland door een hoofddal en verscheidene kleinere dalen doorsneden en behalve aan de kust zeer droog. Slechts enkele malen regent het tusschen Oct. en Febr. De voornaamste voortbrengselen zijn koren, doerra, dadels, druiven, vijgen, indigo, sesam en tabak, maar wegens de armoede van het land verlaten dit vele inwoners om in verschillende havensteden door den handel hun levensonderhoud te zoeken. Ook in onze Oost zijn de meeste aldaar wonende Arabieren Hadramis.
Overigens is het binnenland nog zeer onvolledig bekend; het werd voor het eerst in 1843 door van Wrede, later door Hirsch en Bent bereisd. De bevolking, die tot verschillende Arabische stammen behoort, wordt door v. d. Berg op niet meer dan 160.000 geschat. Zij wordt geregeerd door hoofden (Mokaddams), onder welke dat van alSjihr het machtigst is, hem behooren ook de steden Makalla aan de kust en Sjibam in het binnenland. De talrijke Seijids (Heeren), Arabieren, die beweren van Mohammed af te stammen, vormen een soort van adel en genieten vele voorrechten.
De naam Hadramaut komt reeds in den Bijbel en in de Z. Arab. inscriptiën voor en de inwoners worden onder de namen Chatramatitai en Atramitae door Strabo en Plinius vermeld. Als wierookland genoot het in de oudheid zekere beroemdheid. Na het optreden van Mohammed nam de bevolking den Islam aan, maar wegens de ontoegankelijkheid en afgelegenheid van het land speelde zij in de geschiedenis geen rol.
