Guizot - (François Pierre Guillaume), Fransch staatsman en historicus, geb. 1787 te Nimes, behoorde tot de royalistische partij. Na de Restauratie van de Bourbons in 1814 wordt hij secr.-gen. van ’t min. van binn. zaken, in 1815 vlucht hij met ’t hof naar Gent, en wordt na het herstel van Lodewijk XVIII secr.-gen. van ’t min. van Justitie. Onder de regeering van Karel X* geraakte hij op den achtergrond, doordat hij aan ’t hof niet gezien was. Hij schreef in dien tijd : Histoire de la révolution d' Angleterre (1826—27).
Na de Juli-revolutie komt hij weer naar voren. Van Aug. 1830 tot Nov. 1830 is hij min. van Binnenl. zaken, van Oct. 1832 tot Febr. 1836 en van Sept. 1836 tot April 1837 is hij min. van Onderwijs. In 1840 is hij gezant in Londen, en wordt hij na het aftreden van Thiers tengevolge van de verhouding met Engeland in de Oostersche kwestie, min. van Buit. zaken (Oct. 1840). Plannen tot het sluiten van een tolverbond met België moest hij opgeven tengevolge van de houding van Engeland, evenals hij daarom ook moet af zien van een krachtige politiek tegen Marokko* (1844). Succes op diplomatiek gebied heeft hij in Spanje, waar hij ’t huwelijk bewerkt tusschen Isabella* en den Hertog van Cadix (zie SPANJE), maar verscherpt daardoor de verhouding met Engeland, dat hem een gevoelig échec bezorgt in Zwitserland* en Italië* (1847). In Frankrijk krijgt hij moeilijkheden, doordat hij hervorming van het kiesrecht weigert, hetgeen de oorzaak is van de Februari-revolutie van 1848. 23 Febr. 1848 wordt hij afgezet als minister en moet hij vluchten naar Engeland, vanwaar hij in 1849 naar Frankrijk terugkeert. In zijn verder leven onttrekt hij zich aan de politiek en houdt hij zich bezig met de beoefening van de gesch. Hij schrijft dan : Histoire de la république d' Angleterre et d’Oliver Cromwell (1854); Histoire du protectorat de Rich.
Cromwell et du rétablissement des Stuart (1856). Op ’t gebied van de kultuurgesch. schreef hij Histoire de la civilisation de France. Als historicus behoort G. tot de oud-liberale school (zie GESCHIEDENIS). Hij houdt zich niet bezig met bronnenonderzoek. Hij stierf 1874. Litt. J. Simon, Thiers, Guizot, Remusat(1885); A. Bardoux, Guizot (1894).
