Grieksch vuur - een van de oudste springstoffen, uitgevonden door Kallinikus uit Heliopolis en voor het eerst gebruikt in 673 bij de verdediging van Konstantinopel tegen de Arabieren. De samenstelling werd langen tijd door de Grieken zorgvuldig geheim gehouden en op het verraden hiervan waren de zwaarste straffen gesteld. Als bestanddeelen werden pek, naphta, zwavel, enz. genoemd, terwijl het voornaamste bestanddeel, het salpeter, geheim werd gehouden.
Opgesloten in uitgeholde steenen of in vaten, voorzien van gaten, werd het Gr. vuur uit buizen en eenvoudige werpwerktuigen weggeslingerd, of wel uit de hand naar den vijand gegooid in ijzeren omhulsels (thirosyphons). — Later werd deze springstof ook door de Arabieren gebezigd en door hen o. m. in zeer primitieve vuurmonden (medsaa) voor het eerst gebezigd voor het voortdrijven van projectielen. Zie verder P. W. Scharroo, Springstoffen en Reinaud en Favé, Du feu grégeois et des origines de la poudre à canon.
