Gortsehakoff - (Alexander Michaelovits), Russisch staatsman, geb. 1798, trad reeds vroeg in diplomatieken dienst, waarbij hij de leiding genoot van Nesselrode*. Achtereenvolgens was hij gezantschapssecretaris te Londen, zaakgelastigde te Florence, attaché te Weenen, gevolm. min. te Stuttgart engevolm. min. te Weenen. Van 1856 tot 1881 leidde hij als min. van buit. zaken de buit. pol. van Rusland. Vijandig gezind jegens Oostenrijk laat hij Rush een welwillende houding aannemen tegenover Frankrijk in den oorlog van 1859.
Wanneer de Fransche regeering echter zich gaat bemoeien met Polen, dat in opstand was gekomen tegen Rusland, verandert hij van politiek (1862), gelijk Frankrijk ondervond in den oorlog van 1870, toen Rush een welwillende houding aannam tegenover Pruisen. Van dezen oorlog maakt G. gebruik om te verklaren, dat hij zich niet meer gebonden acht aan de bepalingen van ’t tract. van 1856 (zie OOSTERSCHE KWESTIE). Door hem wordt in 1872 een overeenkomst met Duitschland gesloten, waardoor er een vriendschappelijke verhouding kwam te bestaan tusschen Rusland, Oost.-Hongarije en Duitschland (Dreikaiser-verhiiltnis). Ondanks dit verdrag schijnt G. in 1875 de plannen van Bismarck betreffende Frankrijk te hebben tegengewerkt, waardoor Bismarck zich gegriefd toonde. Hij weigerde in 1876 aan G. te beloven een neutrale houding te bewaren ingeval van oorlog tusschen Rush en Oost.-Hong. (zie TRIPLE A LLIANTIE) en bezorgde op ’t congres van Berlijn (1878) aan Rush een groot echec. Van dit oogenblik af voerde G. een anti-Duitsche politiek. Kort daarna was G. echter door ziekte genoodzaakt de leiding der buit. pol. over te laten aanGiers, die een vriend was van Bismarck. Hij stierf in 1883.
