Geschutvuur

betekenis & definitie

Geschutvuur - wordt onderscheiden in verschillende vuursoorten; zoo spreekt men naar mate van de wijze, waarop de batterij haar vuur afgeeft, van stukkenvuur: de stukken schieten beurtelings van links naar rechts of omgekeerd, telkens op bevel van den batterijcommandant; lagenvuur: de stukken schieten na een daartoe door den batterijcommandant gegeven bevel met kleine tusschenpoozen in regelmatige volgorde na elkaar; snelvuur: de stukken worden, zonder zich naar elkander te regelen, zoo snel mogelijk op bevel der stukscommandanten geladen en afgevuurd; salvovuur: de stukken worden op commando van den batterijcommandant gelijktijdig afgevuurd (deze vuursoort is hier te lande bij de artillerie niet meer in gebruik, en vervangen door lagenvuur met zeer kleine tusschenpoozen, bijv. 1/2 sec.). Naarmate van de gewenschte uitwerking spreekt men, voornamelijk na den grooten oorlog, van afsluitingsvuur (in de pers dikwerf met het germanisme spervuur aangeduid), waarbij een bepaald terreingedeelte, dat de vijand bij den aanval moet overschrijden, een groot aantal batterijen en stelselmatig verdeeld een zoo hevig vuur afgeven, dat het den vijand onmogelijk is, dat terreingedeelte over te trekken; een degelijke vuursoort kende men hier te lande reeds bij de vesting-artillerie, nl. het stormvuur; wordt een bewoond oord, of een terreingedeelte, waar zich vijandelijke troepen ophouden, gedurende langeren of korteren tijd onder vuur genomen met de bedoeling om den vijand het rustig verblijf aldaar onmogelijk te maken, dan spreekt men van verontrustend vuur. Wordt bepaaldelijk de vernietiging van het doel: geschutopstelling, loopgraaf, gedekt onderkomen, enz. beoogd, dan geeft men een vernietigingsvuur af; wordt een dergelijk vuur door een groot aantal batterijen onafgebroken met de grootste hevigheid op de vijandelijke stelling gericht, dan heeft men het roffel- of trommelvuur. Zie verder bij INSCHIETEN en bij SCHIETEN.