Gaston camille charles maspero - beroemd Fransch Egyptoloog, geboren 1846 te Parijs, overleden aldaar 1916, studeerde sedert 1865 aan de Ecole normale supérieure en begaf zich 1867 naar Zuid-Amerika, om in zijn levensonderhoud te voorzien. In 1868 te Parijs teruggekeerd, kwam hij als docent der Egyptologie aan de pas gestichte Ecole des hautes études en werd 1873 als opvolger van Rougé aan het Collège de France benoemd. Einde 1880 stichtte hij te Kaïro op last der Fransche regeering een archeologisch instituut (Mission archéologique française au Caire), dat sedert 1883 eigen mémoires uitgeeft. Toen door den dood van Mariette (zie ald.) in 1881 de betrekking van directeur der Egyptische opgravingen openviel, droeg de khedive haar aan M. op, en de Fransche regeering veroorloofde hem ook zijn ambt te Parijs te behouden.
In dezen nieuwen werkkring, waaraan ook de leiding van het museum te Bulak verbonden was, gelukte hem het blootleggen en vinden van tal van oud-Egyptische monumenten. In 1887 legde hij zijn Egypt. ambten neder en keerde naar Parijs terug. In 1899 ging hij weer naar Egypte als Directeur-général des fouilles et des antiquités. In 1902 werd onder zijn directeurschap het nieuwe Museum te Kaïro geopend. Dezen post bekleedde hij tot 1914. Toen werd hij secrétaire perpétuel de l’Académie française, welke waardigheid hij tot zijn overlijden bekleedde.
Baanbrekend waren zijn onderzoekingen op het gebied van den Egyptischen godsdienst, getuige zijn verschillende artikelen in de „Revue de l’Histoire des religions”. Sedert 1883 is M. lid der Académie des inscriptions. Hij schreef: Des formes de la conjugaison en égyptien (1871), Du genre épistolaire chez les anciens Egyptiens (1872), De Carchemis oppidi situ et historia (1873), l’ Histoire ancienne des peuples de l’ Oriënt classique (Parijs 1895—1899), Etudes égyptiennes (1879 vgl.), Les contes populaires de l’ Egypte ancienne (2e dr. 1889), Etudes de mythologie et d'archéologie égyptiennes (Parijs 1893) enz.
In 1870 stichtte hij den „Recueil de travaux relatifs à l’archéologie et la philologie ‘égyptienne et assyrienne”, en de Annales du service des antiquités de l’Egypte (1889 vgl.). De grootste bekendheid verwierf hij door zijn uitgave en vertaling der oudste godsdienstige teksten in Egypte, bekend onder den naam van pyramiden. Tot dusverre is dit de eenige vertaling, die er van bestaat.
