Feeststoffen - De stof, waarover op een feestdag in de kerk wordt gepredikt. Het getal preeken, die dezen titel dragen, is legio. Men kan er onder verstaan in het algemeen de materie voor de prediking, maar ook de feestteksten, waarover gepreekt wordt. Opdat de verschillende diensten geen herhaling van dezelfde teksten opleveren zijn er in verschillende gemeenten soms reeds eeuwen lang agenda’s vastgesteld van de teksten of perikopen voor de verschillende feestbeurten.
Tegen het einde van de 17e eeuw komen daarvoor de teksten-boekjes in zwang. In den tijd van het rationalisme zat men met de heilsfeiten en dus ook met de feestdagen verlegen en werden wel eens zeer ongepaste f. gebruikt. Zoo kwam het voor, dat op Kerstfeest gepredikt werd over stalvoedering. Hierbij neme men echter in aanmerking, dat de stalvoedering in den potstal met het gebruik van strooisel omstreeks 1750 een veel beroering wekkende nieuwigheid was in plaats van iets verouderds thans. Vgl. H. Hausrath, Der deutsche Wald, 19142 S. 76.
Op den Paaschdag werd wel gepreekt over een vroege morgenwandeling. Op Palmzondag kon men een preek hooren over het beschadigen van de boomen, op Witten Donderdag over het maken van een testament. De Emmaüsgangers moesten dienen om het nut van een wandeling te betoogen en het Pinksterfeest moest zich leenen voor een preek tegen de dronkenschap. Ook thans zitten zij, die de heilsfeiten niet aanvaarden, met de f. verlegen. In Duitschland wordt ronduit van een noodstand gesproken o. a. door O. Baumgarten, Predigtprobleme, 1904.
