Fblibres - Zuid-Fransche, voornamelijk Proven-(jaalsche dichters en prozaschrijvers, en in ’t alge-meen zij, die ijveren voor de herleving en verede-ling van de „langue d’oc”, de taal van de trou-badours (zie FRANKRIJK, taal en letter-kunde). De beweging zelf, die een belangrijkerol gespeeld heeft en nog speelt in het geestelijkleven van Zuid-Frankrijk, draagt den naam„félibrige”. Aan haar ontstaan liggen ten grond-slag niet alleen een geestdriftige vereering vanProvence’s roemrijk verleden, een innige ge-hechtheid aan de gewestelijke taal, de eigen zedenen gebruiken, maar ook de vrees dit alles, tenge-volge van een steeds intenser doordringen vande algemeen Fr. beschaving, te zien verlorengaan. 21 Mei 1854 kwamen in de buurt vanAvignon op het kasteel Fontségugne zeven jongedichters samen om te overleggen door welkemiddelen men de Prov. letterkunde tot nieuwenbloei kon brengen. Het waren: Roumanille,Aubanel, Brunet, Mathieu, Tavan, FrédéricMistral en Paul Giéra, de gastheer.
Op voorstelvan Mistral heeten zij zich „félibres”, een woord,door hem in een oud Prov. gedicht gevonden enook in Ducange’s Glossarium opgeteekend, datwaarschijnlijk de beteekenis van „Muzenzonen”heeft. De Armana prouvengau, een thans nog be-staande uitgave, zorgde ervoor jaarlijks hunverzen en prozawerk bekend te maken. In 1859verschijnt Mistral’s gedicht Mireio (Mireille),omstreeks den zelfden tijd een bundel vertellingenvan Roumanille, Oubreto, waaruit Daudet le Curéde Cucugnan overnam, iets later Aubanel’s minne-zang, la Miougrano (de granaatappel). Dank zijhet belangrijk werk van deze en vele andere„félibres” breidde zich de beweging uit ook buitenProvence en het Zuiden van Frankrijk. Te Bar-celona werd een Prov. dichterschool gesticht;te Parijs vormden zich vereenigingen, als: „laCigale” (1876) en „Félibrige de Paris” (1879).Jaarlijks werden groote litteraire pelgrimstoch-ten naar het Zuiden op touw gezet ter verheer-lijking van het herleefde Provemjaalsch. Er had-den grootsche betoogingen plaats in het antiektheater van Orange. Op dramatisch gebied be-haalden Aubanel, met lou Pan dou pecat (hetbrood van de zonde), Mistral, met la Reino Jano(la reine Jeanne) en Paul Gaussen, met la Cami-sardo, groot succes. — In den laatsten tijd hebbenenkele „félibres” zich ook op politiek terreinbegeven en administratieve afscheiding geeischt.Veel bijval heeft deze propaganda niet gevonden.— Zie: Lintilhac, les Félibres a travers leurmonde et leur poésie, Paris, 1910.
