Estienne (Henri), Lat. Stephanus, beroemd drukker, Hellenist, taalkundige en Protestantsch polemist, geb. te Parijs in 1531, zoon van Robert E., schrijver van een bekende Fr. grammatica, Traicté de la grammaire françoise (1557) en drukker van vele class. schrijvers en ook van den Thesaurus linguae Latinae (1531—36), tot Forcellini (1771) het volledigste lexicon der Lat. taal. Reeds op jeugdigen leeftijd was H. in staat Gr. schrijvers, voorzien van een Lat. vertaling, uit te geven; hij deed nasporingen in de bibliotheken van Italië, Engeland, Vlaanderen en Brabant en liet in 1572 een groot Gr. woordenboek verschijnen, den Thesaurus graecae linguae. Niet alleen de klassieke talen, ook de Fr. moedertaal had zijn volle belangstelling.
In zijn verhandeling Précellence du langage françois (1579) eischt hij voor het Fr. den voorrang boven het Italiaansch, dat onder den invloed van de Medici de modetaal geworden was. Met hetzelfde doel had hij een jaar te voren Deux Dialogues du nouveau langage François italianisé geschreven, terwijl in 1665 te Parijs zijn Traicté de la conformité du langage françois avec le grec verschenen was, waarin de stelling verkondigd wordt, dat, daar immers het Gr. de volmaaktste taal is en het Fr. deze het meest nabijkomt, het Fr. dus van alle moderne talen de volmaaktste moet zijn. Eindelijk leverde hij in Hypomneses de Gallica lingua (1582) „gedenkschriften over de Gall. taal” een Lat. vertaling van de „Grammaire” van zijn vader, vergezeld van allerlei opmerkingen over uitspraak, klankleer, de plaats van het bijv. nw. enz. Als polemist doet hij zich kennen in zijn Apologie pour Hérodote (1566), een pamflet, dat tegen de Roomsche kerk gericht is. Na in het eerste gedeelte van zijn werk getracht te hebben, de geloofwaardigheid van Herodotus’ verhalen vast te stellen, valt hij in het tweede rechtstreeks de Roomsche theologen aan en vraagt of men bij den Gr. geschiedschrijver iets vindt, dat vergeleken kan worden met de misbruiken van de Kerk en de vervolgingen, waaraan zij blootstaan, die haar willen hervormen. E.’s laatste levensjaren Waren kommervol. Verbitterd door huiselijk leed en velerlei tegenspoed, zwierf hij van de eene stad naar de andere en overleed in een hospitaal te Lyon, in 1598.
Zie: Darmesteter en Hatzfeld, Le Seizième siècle en France, Paris, Dolagrave.
