Ernesti (Johann August), 1707—81, prof. te Leipzig, die èn als theoloog, èn als filoloog grooten naam maakte. Beroemd is zijne uitgave van Cicero, in 1739 in 6 deelen verschenen en in de 3de uitgave vermeerderd met historische inleidingen en critische aanteekeningen (1777). De Clavis Ciceroniana is het nuttigste deel van ’t oorspr. werk. Verder uitgaven van Suetonius (1748), Tacitus (1752), Xenophon’s Memorabilia, Aristophanes’ Nubes, Homerus (1759—64), Callimachus (1761) en Casaubonus’ Polybius (1764).
Eindelijk zijn Opuscula Oratoria (1762) en Philologica (1764), beide te Leiden uitgegeven, met supplementen (Novum Volumen 1791 en Opusc. Varii Argumenti 1794), te Leipzig gepubliceerd. — Onder zijne theologische werken zijn de voornaamste : Institutio interpretis Novi Testamenti (1809); Neue theologische Bibliothek, 10 Bde (1760 —’71); en Neueste theol. Bibl. 4 Bde (1773—’79). August Wilhelm, 1733—1801, de zoon van een ouderen broeder van den voorgaande, uitgever van Livius (1769) e. a. — Johann Christian Gottlieb, 1756—1802, de geliefde neef van den eerste, prof. te Leipzig gedurende 20 jaren na den dood van zijn oom, schreef o.a. een technologisch lexicon op de Gr. en Lat. rhetoriek (1795—97).
