Erĕbus - 1) In de Gr. myth. de god der duisternis, zoon van Chaos en gemaal van zijn zuster Nyx, de Nacht; hunne kinderen waren Aether en Hemĕra, de Dag. Veelal echter: de duistere ruimte onder de aarde, waardoor de schimmen naar den Hades (onderwereld) gingen en vandaar de onderwereld zelf.
2) Een der 4 vulkanen op het Rosseiland (vroeger Erebus-eiland genoemd), gelegen op ± 77½° Z.B. en 168° O.L. De hoogte bedraagt 3940 M. De andere vulkanen zijn: Terror (3280 M.), Mt. Terra Nova (2130 M.), Mt. Bird (± 900 M.). De E. lijkt veel op den Etna, stoot echter alleen nog maar dampen uit. Hij werd door Ross (James Clarke) ontdekt in 1841, die hem benoemde naar een zijner schepen.
