Oosthoek encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Gepubliceerd op 19-01-2019

Ephraem syrus (306—378)

betekenis & definitie

Ephraem syrus (306—378) - beroemdste oud-christelijke kerkleeraar der Syriërs, propheta Syrorum, geboortig uit Nisibis, gestorven in een eenzame grot bij Edessa. Zijn nalatenschap bestaat voornamelijk uit bijbelverklaringen en gewijde gedichten. Hij stond aan het hoofd eener invloedrijke school, ijverde voor recht-zinnigheid en ascese. Zijn homiliën en treffende boetprediking bezorgden hem den naam „citer des Heiligen Geestes”.

Wat hij schreef werd meermalen in het Grieksch, Armenisch, Ara-bisch en Ethiopisch vertaald. Vgl. Th. J. Lamy, Ephraemi Syri hymni et sermones, 1882—1902; W. Bauer, Der Apostolos der Syrer, 1903.

Naar hem wordt genoemd een palimpsest van het N. T., de codex rescriptus van E., aangeduid door de teekens C. 04 of d 3, een handschrift uit de 5e eeuw, thans te Parijs. Het ontleent aan hem zijn naam omdat de bijbeltekst was weggekrast teneinde het perkament te gebrui-ken voor ascetische stukken van E. Gelukkig ontdekte men later de sporen van het N.T. onder het daaroverheen geschrevene. Door de tinctura Gioberti kon het verbleekte weer voor den dag worden gebracht. Jammer dat slechts een goede helft van het N. T. gespaard bleef. De tekst komt overeen met den codex Alexandrinus.

Zie HANDSCHRIFTEN des N. T.

< >