Eenhoorn

betekenis & definitie

Eenhoorn - fabelachtig dier van de gedaantevan een paard, en met een krachtigen hoorn ophet midden van het voorhoofd; als zijn vader-land wordt nu eens Indië, dan weer Afrika aan-gewezen; hij wordt reeds door Aristoteles, Pli-nius en andere oude schrijvers vermeld. De e.komt herhaaldelijk voor op Assyrische gedenk-teekenen, speciaal als door den koning gejaagddier. Hij wordt daar voorgesteld als een stier meteen krommen hoorn midden op den kop en manenin den nek, die er als schubben uitzien. Van deAssyriërs namen de Perzen den e. over en wend-den dien b. v. aan als versiering van zuilkapi-teelen. Later heet de e. een lichaam als een paardte hebben. Door Aelianus (hist. anim. 16,20)wordt hij beschreven als een dier van de grootteen gestalte van een paard, met pooten zondergeledingen als een olifant, bruin vel, varkens-staart, gedraaiden hoorn en onaangenaam stem-geluid. In de vertrekken van de groote pyramidevan Cheops* vindt men voorstellingen van denspiesbok, een antiloop en wel, zonderling genoeg,slechts met één hoorn; sommige onderzoekersmeenen, dat dit aanleiding zou gegeven hebbentot de sage van den e. Anderen nemen echterhiervoor den neushoorn. In de Middeleeuwenwerden in verzamelingen veelvuldig rhinoceros-hoornen of narwaltanden als eenhoorns vertoond,en de narwal* kreeg ook den wetenschappelijkennaam van Monodon monoceros. Menschreef dezehoornen allerlei geheimzinnige krachten en eigen-schappen toe. De e. geldt als het zinnebeeld dermaagdelijkheid. Hij wordt veelvuldig op wapensgebezigd, en dan voorgesteld als een paard meteen geitenbaard, gespleten hoeven, een leeuwen-staart en een langen rechten hoorn op ’t voor-hoofd. Hij komt voor als springend (saillant),klimmend (furieux), op zijn hoede (en défense),opzittend (acculé), liggend (en repos).