Dyotheletisme - (Gr. „duo”: twee, „thelein”: willen), de leer, die in Jezus Christus twee willen: den goddelijken en den menschelijken onderscheidt, tegenover het monotheletisme (Gr. „monos”: alleen), dat slechts één wil, den God-menschelijken, erkende. Een en ander hangt samen met de leer, dat in Christus, als den Mensch-geworden Zoon van God, twee naturen, de goddelijke en de menschelijke, worden onderscheiden, hoezeer in één persoon verbonden. Nadat de Kerk de ééne-natuur-leer had verworpen — monophysitisme — om de ineenvloeiïng van het goddelijke en menschelijke af te weren, verwierp zij ook het monotheletisme bij monde van Paus Johannes IV (641) Het d. werd bevestigd door het 6e Concilie te Constantinopel (680). Behalve den schroom voor vereenzelviging van God en mensch gold hierbij de indruk van Jezus’ leven, waarin het onderscheid van tweeërlei wil duidelijk blijkt, b. v. in het gebed van Gethsemane (Matth. 26 : 36-46).
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
