Duquesnoy - familie van Vlaamsche beeldhouwers, De vader, Jeróme de Oudere (voor 1570 — 1641) vervaardigde voor Belgische steden vele standbeelden (bewaard is o.a. nog een tabernakel in den Sint-Maarten te Aalst), waaronder het origineel van den beroemden Manneken-Pis te Brussel. (In 1794 stukgeslagen? Nu staat er een kopie). Zijn oudste zoon Frans (1594—1643) trok in 1618 naar Italië en bleef daar tot zijn dood. Te Rome was hij de trouwe vriend van Nicolas Poussin. Eerst levend van het kopieeren der antieken, verwierf zich D. later de gunst van pausen en adellijken, die hem belangrijke opdrachten gaven.
In 1630 maakte hij yoor de kerk Santa Maria di Loreto een beroemd beeld van de heilige Susanna, dat door de voortreflijke navolging der klassieke beeldhouwkunst aan het barok een nieuwe richting gaf. Ook D.’s heilige Andreas (in den Sint Pieter) maakte een grooten indruk. Maar het hoogst eerden de Italianen D als den schepper van kinderen en engeltjes („il Fattore di Putti”), omdat hij aan die kleine figuurtjes het eerst werkelijk het nog niet gevormde lijf van kinderen gaf (een van de mooiste „putti”groepen bevindt zich in de kerk SS. Apostoli te Napels). Naast deze groote werken schiep D. een menigte kleine beeldjes, in brons en ivoor, die de geheele verdere productie van zulke voorwerpen tot voorbeeld was. D. was voor de 17e eeuw van evenveel beteekenis als zijn landsman Giovanni da Bologna voor de 16e geweest was. De tweede zoon, Jerôme de Jongere (1602—1654) ging in 1622 naar Italië, toen naar Spanje, keerde naar Italië terug, maar kwam in 1643 naar Gent, waar hij in 1654 wegens heiligschennis ter dood gebracht werd.
Daar ter stede en te Brussel (Saint Gudule) maakte D. verscheiden beelden. Overigens schijnt hij zijn broeder trouw nagevolgd te hebben, zoodat hun werk — vooral de kleinere beeldjes — niet meer te scheiden is. Als kunstenaar bracht D. geen nieuwe denkbeelden, maar hing geheel van Bernini af. Litteratuur: Thieme-Becker’s Allg. Lexik. d. bild. Künstler.
