Drempel - (waterb)
1) eene verhooging in den vloer van eene sluis, eenen stuw, waartegen het sluitmiddel aan de onderzijde aanleunt. Bij een sluis zijn deze sluitmiddelen de deuren, bij een stuw de schuiven, naalden, staanders der rolschuiven, enz. De drempel wordt altijd sterk belast en wordt dan ook in zeer sterk materiaal geconstrueerd, zooals hardsteen, graniet, gietstaal, (zie SLUIS).
2) eene plaatselijke verhooging in een rivierbed, welke den waterweg min of meer dwars van den eenen oever tot den anderen overschrijdt. Dergelijke drempels vormen natuurlijke stuwen en brengen stroomversnellingen teweeg. Zij zijn deswegen zeer hinderlijk voor de scheepvaart. Hun ontstaan is te wijten aan een plaatselijke verharding van den rivierbodem door aanwezigheid eener oerbank bijv. Het kan ook voorkomen uit het regime der rivier zelf tengevolge van plotselinge stroomovergangen van den eenen oever naar den anderen. Drempels kunnen opgeruimd worden door baggeren of door normalisatie der rivier. Het tweede middel is niet altijd afdoende, wanneer het oerbanken geldt.
