Dorpsgevechten - ; dorpen (in ’t algemeen: bewoonde oorden) hebben in alle oorlogen veelal de brandpunten van de slagen en gevechten gevormd; de krijsgeschiedenis kent dan ook tallooze voorbeelden van dorpsgevechten. Dorpen belemmeren het uitzicht en zullen reeds daarom alleen door den verdediger in zijn stelling worden opgenomen of, als zij dicht vóór een stelling zijn gelegen, door eene vooruitgeschoven afdeeling worden bezet. De verovering of het verlies van een dorp, hoewel in tactisch opzicht in vele gevallen van weinig beteekenis, vormt een zichtbaren maatstaf voor den voorspoed of den tegenspoed, waarmede een gevecht gevoerd wordt.
Vandaar de groote aantrekkingskracht, welke dorpen steeds op aanvaller en verdediger uitoefenen. De aanvaller zal trachten den verdediger het verblijf in het dorp onhoudbaar te maken, door dit onder artillerievuur te nemen; vandaar, dat vele dorpen (en ook steden) verwoest worden of aan de vlammen prijsgegeven. Is eenmaal de aanvaller tot in het dorp doorgedrongen, dan is de strijd niet meer te overzien en leiding van het gevecht verder buitengesloten; vandaar dat, ook in verband met het verschijnsel, dat de gevechten van straat tot straat en zelfs tot in de huizen worden voortgezet, dorpsgevechten veelal een uiterst verbitterd karakter dragen.
