Oosthoek encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Gepubliceerd op 13-12-2018

Dion

betekenis & definitie

Dion - een adellijk Syracusaan, geb. 408 v. C., zoon van Hipparinus, broeder van Aristomache, de vrouw van Dionysius, wier dochter Arete hij huwde. Reeds vroeg werd hij door Plats voor de wijsbegeerte gewonnen en stond, ondanks zijne vrijmoedigheid en gestrengheid van zeden, ook in aanzien bij den ouden Dionysius. Vergeefsch waren echter zijne pogingen om op hem en later op zijn zoon een gunstigen invloed uit te oefenen. Door Philistus in verdenking gebracht werd hij in 366 verbannen en ging naar Griekenland, waar hij hooggeacht in den omgang met wijsgeeren leefde, totdat de tirannie van Dionysius en de vervolging zijner familie (Arete werd aan Timoerates uitgehuwd) hem het besluit deden opvatten om met zijn broeder Megacles en met Heraclides eene poging te wagen tot bevrijding van hun vaderland.

Met 800 man huurtroepen scheepten zij zich te Zacynthus in op 3 schepen en werden te Syracuse met vreugde ontvangen (357 v. C.). Nu volgen langdurige gevechten. Toen Heraclides en Sosishem verdacht maakten, alsof hij zelf naar de alleenheerschappij stond, begaf hij zich met zijne huurlingen naar de Leontiners. Toen Syracuse door nieuwe huurtroepen van Dionysius geplunderd werd, keerde hij derwaarts terug, werd nu tot strateeg met onbeperkte macht benoemd, maar begon van toen af zelf als een tiran te regeeren (zoo liet hij Heraclides vermoorden) en in 364 v.C. werd hij door sluipmoord om het leven gebracht.

< >