Diaz de la peña - (Virgilio Narcisso), gewoonlijk Narcisse Diaz genoemd, Fransch schilder, geb. te Bordeaux in 1808, overl. te Mentone 1876, zoon van uit Salamanca verbannen ouders, verloor zijn vader, toen hij drie, en zijn moeder, toen hij tien jaar was. Door een dominee te Bellevue bij Sèvres in zijn huis opgenomen, groeide D. vrijwel in het wild op. Op zijn vijftiende jaar verloor hij tengevolge van den steek van een vlieg een van zijn beenen. — In een porseleinfabriek geplaatst als decorateur maakte hij kennis met Dupré en anderen en begon spoedig zelfstandig te werken als schilder. Een massa stukken in den romantischen stijl van Delacroix e. d. verkocht zijn vriend Sigalon voor hem voor 10 tot 15 francs per stuk.
Eerst in 1840 ontdekte Diaz zijn ware roeping van landschapsschilder en begon in menigte bekoorlijke woudtooneeltjes te scheppen, waarin de zon, door een zwaar zomersch bladerdak spelend op den grond of de stammen der boomen, als ’t ware edelgesteenten toovert door hier en daar een dauwdrop, een dood blad, een fluweelen zode mos te bestralen. In deze geheimzinnige boschstemming laat dan Diaz godinnen, nymphen, of ook wel gewone meisjes in zwaar beschaduwde plassen baden. — Van D.’s bekoorlijke kunst vindt men in het Louvre talrijke exemplaren, maar ook b. v. in het Museum-Mesdag in den Haag zes, in het Rijksmuseum te Amsterdam twee staaltjes. — Litteratuur: Thieme-Becker’s Allg. Lexik. d. bild. Künstler IX 211—213; L.Hourtieg, France (Ars Una) 1914, 363.
